OĞLUŞUMUN DOĞUM GÜNÜNDE KAYIP BALIK NEMO BULUNDU DUYURULUR :)

Ahhh ah çok ama çoookk uzun bir aradan sonra kocaman sevgiler arkadaşlar. O kadar çok özledim ki bloğa yazı yazmayı sizleri ziyaret etmeyi. İnanın nefes alacak zamanım yok. Biliyorsunuz Arzu'cuğum doğum iznine ayrıldı ve benim işlerim o kadar yoğunlaştı ki daha önce bahsetmiştim cumartesi günleri bile çalışıyorum . Birde üstüne 15 gün geçmeyen hastalık. Alperen bebeğin doğum haberini bile blogdan duyuramadım sadece paylaşım sitelerinde müjdeyi verebildim :)

Ay bide hiç sormayın daha önce bundan da bahsetmiştim şirkette bazı sitelere girmemiz engellendi üstelik yaptığınız o caanımm nefis şeylere bakıp bakıp sadece iç geçirebiliyorum yorum bile yazamıyorum :((( Şu anda bilgisayar sistemimiz çöktüde fırsatı kaçırmamak için küçük aşkımın doğum gününü 2 gün gecikmeli de olsa yayınlıyorum :))) daha yayınlayacak çok şey var ama bakalım bir daha ki sistem çöküşüne artık :)

Oh be rahatladım içimi döktüm size, ne kadar çok dolmuşum ben.

Lafı fazla uzatmadan aşkımın okulundaki ilk partisinden bir kaç kare. Hafta sonu da evde bir parti var. Küçük beyefendi evi süslemek istiyormuş :)))

Benim minik yavrum ne zaman büyüdün sen küçük adam oldun :))) Seni çok seviyorum-ruz.....

Çok mutluydu yavru kuşum çookkkk....

Allah hepimizin, herkesin yavrularını korusun, hayırlı ömürler versin. İyi doğdun aşkım, iyi ki varsın :)

Ben anne olmasaydım eğer...

Topuksuz ayakkabılarla da şık olunabileceğini bilmeyecektim.

Hamileliğim esnasında 80'li kilolara kadar çıkıp kendi çapımda ilk defa bir alanda rekorumu kıramayacaktım.

O küçücük ellerle renkli kartonlardan yapılmış bir kâğıt parçasının bu kadar değerli olabileceğini öğrenemeyecektim.

Kan yapsın diye danadili haşlayıp üzerine yumurta kırıp ağzının tadına da uysun diye çikolatalı pudingle karıştırmak gibi yaratıcılığın sınırlarını zorlayan tarifler keşfedemeyecektim hiç.


Su almak için elimde kumanda ile buzdolabını açtığımda kumandayı buzdolabına koyacak kadar ya da evden çıkarken telsiz telefonu çantama atacak kadar kendimden geçmeyecektim.

Birinin canı yandığında ötekinin bu acıyı hissedebilmesinin sadece ikiz kardeşlerde olduğunu sanacaktım.

Sabahın köründe gözü kapalı mutfağa kadar gidip, süt ısıtıp yine gözü kapalı dönme yeteneğini kazanamayacaktım.
Üzümün çekirdeklerini tek tek çıkarmak için insanüstü bir uğraşa asla girmeyecektim.

Bir insanın gaz çıkarması beni bu kadar mutlu edemeyecekti.

Büyüdüğünde arkadaşlarınla birlikte partilerde Süper Anne olarak eğlenmeyi hayal edemeyecektim.

Babanla belki daha az kavga edecek ama sevginin evlat denilen başka bir boyutuna giremeyecektik.

Sevginin böylesine karşılıksız olanını hiç tadamayacaktım.

Annemi bu kadar çok sevdiğimi anlamayacaktım.

Annesinden zorla ayırdılar diye 'Uçan Fil Dumbo!' çizgi filminde böğürerek ağlamayacaktım.

Geceleri kesintisiz uyuyacak, hafta sonunda sabahları istediğim saatte kalkacaktım ama uyandığımda yanağıma konmuş minik ellerin sıcaklığı ısıtmayacaktı yüreğimi.

Çantamda sürekli bisküvi, ıslak mendil, bir adet oyuncak, düşer bir yerin kanar diye ayıcıklı yara bandı taşımayacaktım.

Acıyı geçiren öpücüğün gücüne inanmayacaktım.

38,5 derece ateş beni de yakıp kavurmayacaktı.

Yağmur sonrası çamurlu sularda zıplamanın keyfine varamayacak, sen bir lokma daha fazla yiyesin diye kalabalığın ortasında kafamda peçete dansı yapmayacaktım.

Sen olmasaydın eğer yaşamın karmaşıklığını unutup tekrar basit yaşamayı öğrenemeyecektim.

Sen olmasaydın eğer ben asla 'anne' olmayacaktım.

Bir çocuk doğduğu anda, bir anne doğarmış... Bu lafın doğruluğuna inanmayacaktım!


Alıntı